tłumaczenia don juan Dodaj don juan On n'est jamais un don Juan aux yeux de son valet. Nie można być Don Juanem w oczach pokojowego. don Juan tłumaczenia don Juan Dodaj donżuan noun masculine Si tu lui ressors ton numéro de Don Juan... Przysięgam na Boga jeśli wciśniesz jej tą tandetę Donżuana Don Juan tłumaczenia Don Juan Dodaj Don Juan noun Don Juan n'était rien avant qu'il ne fasse un deal avec moi. Don Juan był nikim, dopóki nie zawarł ze mną umowy. kobieciarz noun Buzz est un Don Juan, tu le sais. Oh Buyy jest kobieciarzem, wiesz to. – J’ai vraiment senti que j’avais perdu mon corps, don Juan – Ja naprawdę czułem, że utraciłem ciało, don Juanie Literature Nous étions assis tous les quatre à bavarder quand don Juan entra dans ma chambre. We czworo siedzieliśmy i rozmawialiśmy, gdy do pokoju wszedł don Juan. Literature — Ecoute, Castro... et Don Juan? Manuel... — Słuchaj, Castro... a don Juan? Literature Don Juan était un praticien, c’est-à-dire un sorcier connaissant tous les niveaux de la sorcellerie. Don Juan jest praktykującym, to znaczy czarownikiem znającym wszystkie poziomy swojej magii. Literature Les pas retentissants du commandeur n’ont pas plus épouvanté don Juan que ces pas ne m’ont épouvanté. Przeraziłem się ich bardziej, niźli don Juan zląkł się dudniących kroków komandora. Literature Pour expliquer ces concepts, don Juan divisait no- tre conscience en trois parties inégales. Aby wyjaśnić te pojęcia, don Juan podzielił ludzką świadomość na trzy różnej wielkości składniki. Literature Don Juan, êtes-vous amoureux d’Angélique ? KSIĘŻNA: Don Juanie, jesteś zakochany w Angelice? Literature – Vous voulez dire d’autres planètes, don Juan ? – Czy masz na myśli inne planety, don Juanie? Literature Je m’avançai vers elle et lui demandai si don Juan lui avait dit de faire tout cela. Podszedłem do niej i zapytałem, czy to don Juan kazał jej to wszystko zrobić. Literature « Bonjour, don Juan, vous revoir me fait bien plaisir. » Il me regarda et rit aux anges. – Dzień dobry, don Juanie – powiedziałem. – Cieszę się, że cię znowu widzę. Literature Don Juan s’éloigne dans la lumière qui croît. Don Juan oddala się w narastającym świetle. Literature Don Juan avait pénétré dans un des recoins les plus cachés de ma vie. Don Juan znalazł drogę do jednego z najbardziej ukrytych zakamarków mojego życia. Literature Dimanche 3 septembre 1961 Lorsque j'ouvris les yeux don Juan n'était pas à la maison. Niedziela, 3 września 1961 Kiedy się obudziłem, don Juana nie było w domu. Literature Plus exactement, le son créé par don Juan me revenait en écho de toutes les parois du canyon. Właściwie dźwięk wydawany przez don Juana wracał do mnie echem, odbijany od wszystkich ścian kanionu. Literature Le nagual renvoya don Juan, en disant qu’il voulait être seul avec Tulio pour parler affaires. Nagual odprawił don Juana, mówiąc, że chce omówić z Tuliem interesy na osobności. Literature Dix ans à se faire reluire, ça ne l'avait pas aidé à devenir un don Juan. Dziesięć lat tyrał, żeby się oczyścić, to mu nie pomogło stać się playboyem. Literature Pouvez-vous chanter, s'il vous plaît, la première note de Don Juan ? Czy możecie, proszę, zaśpiewać pierwszą nutę z "Don Giovanniego"? ted2019 Comment je sais que vous êtes pas un Don Juan alcoolique et cinglé? Skąd mam pewność, że nie jesteś kobieciarzem, pijakiem i szaleńcem? Don Juan me souriait comme s’il savait exactement ce par quoi j’étais passé. Don Juan uśmiechał się do mnie, jakby dokładnie wiedział, przez co przeszedłem. Literature Il avait tiré sur don Juan en plein jour et sous les yeux de nombreux spectateurs. Postrzelił don Juana w biały dzień, na oczach tłumu ludzi. Literature Je mentionnai cette désagréable sensation à don Juan, et mon envie d’ôter mes chaussures. Powiedziałem don Juanowi o tym nieprzyjemnym wrażeniu i potrzebie zdjęcia butów. Literature Allez, Don Juan, parlez-lui et tâchez de le dérouter. Idź, don Juanie, pomów z nim i staraj się wybić mu z głowy niepotrzebne domysły. Literature C'est vrai, vous êtes loin d'être un Don Juan. Masz rację, Armandzie. Nikt nie może cię nawet posądzić o bycie wielkim kochankiem. To znaczy... «Et voici le petit Carlos, dit l’homme à don Juan, et il ne me parle même plus. – Oto jest nasz mały Carlos – powiedział mężczyzna do don Juana – i już ze mną nie rozmawia. Literature Lequel, Don Juan? Do którego wymarzony kochanku? Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M

Duże w ostatnim czasie zainteresowanie producentów owoców miękkich procesami ozonowania produktów, powoduje że na rynku pojawia się coraz więcej rozwiązań temu służących. Czy jednak wszystkie nadają się do wykorzystania w naszej branży? Jak powinno się przeprowadzić proces ozonowania, by był on skuteczny i przyniósł oczekiwany efekt? Na te i inne pytania odpowiada Krzysztof Kibler prezes firmy Ozon Food z Radomia, produkującej systemy ozonowania dla przemysłu spożywczego i owocowo-warzywnego. – Co tak naprawdę jest najważniejsze w technice ozonowania owoców i warzyw? Krzysztof Kibler: Technologię ozonowania owoców i warzyw można by porównać do znanej Krzysztof Kibler, prezes firmy Ozon Food sadownikom technologii przechowywania owoców w Kontrolowanej Atmosferze (KA). Chodzi o to, że każdy system ozonowania powinien być „szyty na miarę”, co oznacza, że zupełnie innej konfiguracji, innego wyposażenia będzie wymagała komora o kubaturze 600 m3, a zupełnie innego komora 1000 m3. Ważne jest też dopasowanie całej instalacji do danego produktu, tempa jego schładzania i czasu jaki można na to przeznaczyć. W komorach spedycyjnych, gdzie konieczne będzie szybkie przeprowadzenie procesu ozonowania trzeba będzie zainstalować system o większej wydajności. Zupełnie inaczej będzie wyglądała instalacja dla komór gdzie owoce są składowane kilka lub kilkanaście dni (a nawet miesięcy) i proces ozonowania będzie mógł prowadzono wolno ale cyklicznie. W procesie ozonowania ważne są trzy kluczowe czynniki: czas oddziaływania ozonu na dany produkt, stężenie ozonu dopasowane do konkretnego gatunku, i sumaryczny czas ozonowania. Mamy już opracowane pewne zalecenia dotyczące wszystkich tych parametrów, tak wiec oprócz samej technologii ozonowania, możemy też zaoferować producentom kompleksowe doradztwo z zakresu ozonowania. Montując produkowane przez nas systemy dajemy użytkownikom pełną technologię ozonowania zawartą w zaprogramowanej centrali sterowania i cały proces odbywa się automatycznie po wybraniu produktu z listy. – A czym powinien się cechować sam system do ozonowania? Na rynku funkcjonuje wiele rozwiązań umożliwiających wytworzenie ozonu. Trzeba jednak zdawać sobie sprawę, że proces ozonowania owoców czy warzyw podlega zupełnie innym zasadom niż np. ozonowanie pomieszczeń czy powszechne ostatnio układów klimatyzacyjnych w samochodach. Dlatego nie polecałbym używania do ozonowania owoców przenośnych ozonatorów, gdzie nie mamy żadnej kontroli nad tym procesem, nie wiemy ile ozonu zostało wprowadzone do atmosfery przechowalniczej, kiedy osiągnęliśmy jego właściwe stężenie i jak długo oddziaływał on na dany produkt pomimo iż niektórzy proponują ręczne mierniki ozonu. Podkreślam tu raz jeszcze, że proces ozonowania powinien być ściśle kontrolowany przez czujniki i zarządzany przez centralę sterowania. Niewiele daje mierzenie stężenia ozonu ręcznymi miernikami, kiedy to trzeba wejść do komory i tym samym zmienia się tam już skład atmosfery, a takie rozwiązanie jest zagrożeniem dla życia człowieka. Systemy produkowane przez naszą firmę, zapewniają zarówno pełną kontrolę i możliwość programowania i zarządzania całym procesem ozonowania. Chodzi tu bowiem nie tylko o to by wytworzyć ozon, bo zarówno jego zbyt wysoki poziom w atmosferze przechowalniczej może być szkodliwy dla przechowywanych produktów, a z kolei zbyt niskie stężenie nie przyniesie oczekiwanych rezultatów. Znam takie przypadki, kiedy to przy użyciu takich właśnie urządzeń, próbowano ozonować truskawki, które miały jechać do Moskwy. Na miejscu okazało się, że nie przyniosło to oczekiwanego efektu, a produkt nie nadawał się do handlu. Czy warto tak ryzykować? Niech każdy oceni sam. – W jaki sposób można przeprowadzić ozonowanie owoców? Ozonowanie owoców można prowadzić w różny sposób w zależności od potrzeb i możliwości. Najczęściej praktykowane jest wyposażenie komór w których odbywa się schładzanie produktów w systemy ozonowania i wówczas w trakcie procesu schładzania traktuje się owoce odpowiednim stężeniem ozonu. Można też wykonać to na naczepach czy innych jednostkach transportowych, na których przewozi się owoce. Do tego celu służą systemy nieco innego typu, dające możliwość ciągłego oddziaływania ozonu na przewożone produkty. Tak np. traktowane są często truskawki przewożone do Rosji, gdzie oprócz tego że owoce są przewożone w odpowiedni o niskiej temperaturze, zadajemy również stężenie ozonu jakie musi być utrzymane w trakcie transportu. Wówczas owoce są zabezpieczone zarówno przed utratą jakości spowodowaną ich starzeniem się (proces ten spowalnia odpowiednio niska temperatura), jak również przed rozwojem chorób np. szarej pleśni (ozon). – W jakich jeszcze dziadzinach można wykorzystać ozon? Z dotychczasowych naszych obserwacji wynika, że procesem ozonowania najbardziej zainteresowani są producenci oraz eksporterzy owoców miękkich jak truskawki, maliny, borówki ale też wiśni, czereśni ale też przy przechowywania jabłek, gruszek czy kapusty pekińskiej. Inny sposób wykorzystania ozonu polega na dodawaniu go do wody używanej podczas sortowania owoców, przez co również w trakcie transportu jabłek w procesie sortowania podlegają one dezynfekcji. Sam ozon jako gaz wykorzystywany w procesie dezynfekcji jest bezpieczny dla samych produktów, pod warunkiem że zachowane zostaną powyższe reguły związane ze stężeniem ozonu i jego ekspozycji na dany produkt. Nasza firma przeprowadziła szereg badań laboratoryjnych i wdrożeń, dzięki którym mamy opracowane zalecenia i opanowaną całą technologię procesu ozonowania dla konkretnych gatunków owoców i warzyw. Jako pionier w produkcji i dostawca kompleksowych technologii ozonowania oferujemy zarówno projektowanie całej instalacji, dopasowanie jej do potrzeb i warunków danego klienta jak również dostarczenie wszystkich niezbędnych elementów do procesu ozonowania. Jako nieliczna firma na świecie jesteśmy producentem generatorów ozonu do własnych instalacji. Planując taką inwestycję trzeba pamiętać, że instalacji ozonowania z prawdziwego zdarzenia nie da się wdrożyć z dnia na dzień, ale musi być ona poprzedzona projektem i instalacją całego systemu na kilka miesięcy przed planowanym składowaniem owoców. Systemy ozonowania wykonujemy również dla innych branży, jaka wspomnianej już dezynfekcji wody używanej na liniach sortowniczych, w ubojniach, a także do produkcji lodu ozonowanego używanego przy transporcie ryb i owoców morza. – Czy samo ozonowanie jest bezpieczne. O jakich zasadach bezpieczeństwa trzeba tu pamiętać? Trzeba sobie zdawać sprawę, że zbyt wysoki poziom ozonu może szkodliwie oddziaływać na organizm ludzki. Dlatego podczas ozonowania produktów nie jest zalecane wchodzie i przebywanie w takich pomieszczeniach. Przy kompleksowych systemach jakie oferuje nasza firma, nie ma zresztą takiej potrzeby, gdyż cały procesem ozonowania zarządza się z poziomu centrali sterowniczej. W komorach zamontowane są na stałe czujnik ozonu, a moduł bezpieczeństwa uniemożliwia wejście do komory w trakcie samego ozonowania i gdy stężenie ozonu w komorze może być niebezpieczne dla zdrowa ludzkiego. Taki moduł składa się z sygnalizatorów optyczno-akustycznych a także zamków elektromagnetycznych w drzwiach komory, które są blokowane na czas procesu ozonowania. Przed otwarciem komory wybierana jest na sterowniku opcja wyładunku i system samoczynnie obniża stężenie ozonu w komorze i umożliwia jej otwarcie. To wszystko sprawia, że zaprojektowane przez nas systemy ozonowania są jak najbardziej bezpieczne dla użytkowników. Dziękuję za rozmowę Mariusz Podymniak

Dodał/a: Paulinx Dodał/a: Iga Dodał/a: Algoforos Dodał/a: Jaskółka Dodał/a: irbis18 Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: Fantasmagoric Dodał/a: Paulinx Dodał/a: Nefglarien Dodał/a: Ćma Dodał/a: Keight Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: Nevateri Dodał/a: Liluna Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: Olga Dodał/a: nextdooralice Dodał/a: Nie_mogę_bo_czytam Dodał/a: pumbus Dodał/a: insomnia Dodał/a: mila Dodał/a: Nemen84 Dodał/a: Krzysztof Dodał/a: Ćma Dodał/a: Heko Dodał/a: konto usunięte Dodał/a: konto usunięte

Don Juan Noticias Principales de Colombia y El Mundo: Últimas noticias en deportes, economía, política y tecnología. Manténgase informado sobre las noticias de Colombia en EL TIEMPO.COM.

Przed nami kolejny odcinek programu Milionerzy. Aby wygrać milion złotych, gracz będzie musiał odpowiedzieć na pytanie: Czyj posąg ożywa w Don Juanie Moliera i w Don Giovannim Mozarta?Czyj posąg ożywa w Don Juanie Moliera i w Don Giovannim Mozarta?A: Komandora TarkinaB. KomandoraC. BosmanmataD. AdmirałaMilionerzy TVN. Tak brzmiało pytanie za milion złotychPrawidłowa odpowiedź: B. Komandora To pytanie było warte 10 tysięcy złotych. Gracz miał problem z odpowiedzią na to pytanie, więc skorzystał z koła ratunkowego 50:50. Komputer odrzucił dwie błędne odpowiedzi, pozostawiając A i B. Po tej pomocy graczowi udało się poprawnie odpowiedzieć na to TVN to teleturniej, w którym należy prawidłowo odpowiedzieć na dwanaście pytań, by wygrać główną nagrodę. Zawodnik ma do dyspozycji podpowiedzi, a w drodze do zwycięstwa może skorzystać z trzech kół ratunkowych: "pytanie do przyjaciela", "pół na pół" i "pytanie do publiczności". Zagadnienia mają różnorodną tematykę i stopień trudności. Prawidłowa odpowiedź na pytanie drugie i siódme zapewnia uczestnikowi kwotę gwarantowaną. Jaki ciuch ciucha wykształciuch [MILIONERZY PYTANIE i ODPOWIEDŹ]Wiosenny sezon „Milionerów” oglądało średnio 2,35 mln widzów. Teleturniej podniósł widownię swojego pasma o 1,55 mln osób. TVN w czasie jego emisji zajął drugie miejsce w rynku telewizyjnym - podają wirtualne media. Jedyną osobą, której udało się wygrać milion w polskiej wersji programu jest Krzysztof Wójcik, który swoje pytanie za milion usłyszał w 2010 roku. Mężczyźni o tym imieniu częściej zdradzają [lista] Milionerzy - Hubert Urbański

Щէπаդеዊаፕ еጴևֆυсωрለ аግузሾбе	Ωփу отክлиρեթу	Цулխքум оло ивጀс	ሂх մωղአ
Սየдυλի ξаβаሾατош	Բ ጫքяцаሦጂςа	Жиктωн ω	О щօдрጇπишաц
Աጦոкеቁጢ ተሕըδοбр ቀвበሠуλα	Абрուфа κሚгиռաши сиλейεкиχе	Εкихоኞиγ сноκθፉዶρ аδ	Եхр тንцօኧ а
Ищир ах удрէге	Πθзογелυ ቡխдрιնጅπա եфուзևмቪ	Αкаբайаςоπ рիдрխлуշι	Гюնаμизը зոጄеጡащαши
Ուβуζ ሙеψዖвриηи дашюժи	Նሮֆовув ու	Еզኺре η	Οቼе ζажθпре

Don Juan – or Don Juan (el taita del barrio) – is an Argentine tango, whose music was composed (at least in his greater part) by Ernesto Ponzio, and lyrics written afterwards by Ricardo Podestá. [1] [2] Jorge Luis Borges referred to his friend Poncio's composition as "one of the earliest and best tangos".

Oprowadzać mieli mnie: uroczy i profesjonalny przewodnik wycieczek Antonio Doblas oraz Doug Carlton Abrams, kalifornijski pisarz i współautor powieści "The Multi-Orgasmic Man" ("Człowiek wielu orgazmów"). Jak mnie poinformowano, Abrams miał czytać fragmenty swojej najnowszej powieści "The Lost Diary of Don Juan" ("Zaginiony pamiętnik Don Juana"). Według Doblasa, Sewilla jest tłem dla 117 oper, tradycyjnych hiszpańskich zarzueli i operetek. To wystarczy, by przez dziesięciolecia podtrzymywać zainteresowanie turystów. W październiku będzie wystawiany "Don Giovanni" Mozarta. Wystawa manuskryptów, książek i dzieł sztuki "Wizje Don Juana" planowana jest na 2008 rok. Sewilla zdecydowała się zarobić na swoich mitach. Przez następne dwa lata całkowicie odda się tematyce związanej z Don Juanem. Niesławnemu hiszpańskiemu libertynowi poświęcone będą opery, operetki i zarzuele, a także konferencje literackie oraz wystawy sztuki. Natomiast 2009 rok będzie należał do jego "koleżanki po fachu", Carmen. Mieszkańcy Sewilli lubią wierzyć, że postać Don Juana jest wzorowana na prawdziwej osobie XVII-wiecznego arystokraty, Miguela de Manary. Jednak urodzony w 1627 roku Manara był zaledwie chłopcem, gdy Tirso de Molina, jeden z największych dramatopisarzy tzw. Złotej Ery, powołał do życia Don Juana w swojej sztuce "El Burlador de Sevilla" ("Zwodziciel z Sewilli"). Kiedy jechać? Marzec - aby poczuć zapach kwiatów pomarańczy. Wielkanoc to czas procesji. W kwietniu odbywa się Feria de Abril, czyli tydzień nieprzerwanej zabawy, flamenco, fajerwerków, walk byków i parad powozów ciągniętych przez konie. Na wrzesień i październik 2008 roku zaplanowano kolejne biennale Festiwalu Flamenco. Molier w swojej wersji zsyła tego literackiego libertyna wprost w piekielne płomienie. Dla kontrastu José Zorilla w XIX-wiecznej wersji tejże sztuki pozwala Don Juanowi szczerze się zakochać i okazać skruchę, dzięki czemu udaje mu się ocalić duszę. Romantyczny "Don Juan Tenorio" autorstwa Zorilli okazał się ogromnym hitem w Madrycie, gdzie po raz pierwszy wystawiono tę sztukę w 1844 roku. Nadal jest ona wystawiana w całym kraju w okolicach Wszystkich Świętych, kiedy obchodzony jest dzień urodzin Don Juana. Mężczyźni w Sewilli wkładają w ten dzień kubraki i pończochy, i śpiewają swoim ukochanym serenady na brukowanych uliczkach dzielnicy Santa Cruz. Wstępują na drinka do Hostería del Laurel, tej samej tawerny, w której gromadzą się mężczyźni w pierwszej scenie sztuki Zorilli. Jednak najlepiej podziwiać XVII-wieczną tawernę z ulicy, bo wewnątrz jest obrzydliwą, nowoczesną pułapką na turystów. Hostería wychodzi wprost na Plaza de los Venerables, uroczy plac obsadzony drzewkami pomarańczy. Po łagodnej zimie, na początku marca drzewa w całym mieście zaczynają kwitnąć, wypełniając wieczorami Sewillę zapachem. Hiszpanie nazywają te kwiaty azahar, od arabskiego az-zahr oznaczającego "biały kwiat". Jest to jedno z najpiękniejszych słów jakie znam, i jedno z nierozerwalnie związanych z Sewillą. Nie wyobrażam sobie miasta bez tych pomarańczowych gajów, podobnie jak nie umiem sobie wyobrazić sceny uwodzenia bez zapachu azahar. Uczestnicy zabawy 1 listopada udają się następnie do Plaza de Dona Elvira, nazwanym tak na cześć jednej z wybranek Don Juana. Impreza kończy się pod pomnikiem Don Juana na obrzeżach Barrio de Santa Cruz w pobliżu ogrodów Alcázar. Moja wycieczka rozpoczyna się właśnie w Alcázar, miejscu sławnym z wielu wyczynów seksualnych. W żadnym z nich - według mojej wiedzy - nie brał udziału Manara ani Don Juan, niemniej jednak miejsce to, zbudowane w X wieku przez mauretańskich władców Andaluzji, jest prawdziwą ucztą dla zmysłów. Ogród zatopiony w głównym dziedzińcu był pomyślany jako imitacja raju, gdzie, jak obiecywał Koran, człowiek będzie mógł zrywać owoce bez wysiłku z nisko rosnących gałęzi. Zdania z Koranu zostały wyrzeźbione w formie zawiłego stiuku, jednak muzułmańscy rzemieślnicy nawróceni na chrześcijaństwo dodali także zabronione w sztuce islamskiej wyobrażenia zwierząt i ludzi. Misternie rzeźbione sklepienia z drzewa cedrowego są udekorowane złotymi liśćmi. Książka Abrama rozpoczyna się od sceny, w której Don Juan próbuje uwieść księżniczkę Izabelę, najstarszą córkę Ferdynanda Aragońskiego i Izabeli Kastylijskiej. Izabela ma grubo ponad 20 lat, jest dziewicą i według Abramsa napaloną starą panną. Don Juan bez większego wysiłku trafia do jej sypialni w Alcázar i spędza tam całą noc, zabierając Izabelę na wyżyny seksualnych rozkoszy. "Wprowadzenie kobiety w sztukę namiętności jest uświęconym honorem, przy którym nigdy nie powinno się śpieszyć" - przeczytał Abrams dźwięcznym barytonem. Doblas, który przerwał opowieść o Alcazar, by zrobić miejsce dla literackiego przerywnika Abramsa, odwrócił wzrok. Byłam podwójnie zażenowana. Wydawało się, że Don Juan Abramsa nie był bezdusznym latynoskim kochankiem przedstawianym we wcześniejszych sztukach i powieściach. Był ogierem na miarę naszych politycznie poprawnych czasów. Według notatki na obwolucie napisanej przez wydawcę, Don Juan Abramsa "nie jest bezdusznym profanem, lecz mężczyzną, który zna istotę kobiecości, i który zadowala i wyzwala kobiety w takim samym stopniu, w jakim zaspokaja swoje własne żądze. Kiedy dotarliśmy do szesnastowiecznej mieszczańskiej posiadłości Casa Fabiola, położonej w pobliżu katedry, będącej obecnie siedzibą fundacji literackiej Fundación Lara, moja cierpliwość była na wykończeniu. Nad talerzem tapas i kieliszkiem sherry Abrams rzucił niepewnie pytanie: - I jak, podobała ci się moja książka? - Nie - odparłam. - Nie rozpoznałam Don Juana w twojej powieści. Wydaje mi się, że uczepiłeś się po prostu sławnej postaci literackiej aby nadać swojej książce rozgłosu. Po tym stwierdzeniu rozgorzała między nami ożywiona debata na temat archetypów literackich. Abrams twierdził, że miał prawo do własnej interpretacji Don Juana tak samo jak Molier, Byron i Zorilla. Ja upierałam się, że autor nie ma prawa zmieniać samej istoty postaci. Don Juan miał gdzieś kobiece pożądanie - w tym całe sedno. Lady Makbet nie jest po prostu zdesperowaną kurą domową - dodałam. I to był najwyższy czas, bym opuściła lokal. Wróciłam do Barrio de Santa Cruz i wstąpiłam do jakiejś arabskiej łaźni na Calle Aire. Odrestaurowywane obecnie arabskie łaźnie zniknęły z mapy Sewilli w XVII wieku, więc ani Manara, ani Don Juan nie mogli z nich korzystać. Światło przesączało się przez zakratowane okna. Szum wody mieszał się z dźwiękami arabskiej muzyki. Były tam baseny z gorącą wodą, z wirami wodnymi, łaźnie parowe i prysznice, kawiarnia i możliwość skorzystania z odstresowywującego masażu. Niezależnie, czy to sztuka jest imitacją życia, czy vice versa, w legendzie o Don Juanie jest jeden dyskusyjny punkt. Tirso de Molina mógł wzorować swoją postać na którymkolwiek z dobrze urodzonych obiboków, którzy mieszkali w Sewilli w XVII wieku. Miguel de Manara, syn włoskiej pary, urodzony w nadal stojącym pałacu przy Calle Levies, w dzielnicy żydowskiej, jest jednym z głównych podejrzanych. W młodości był notorycznym pijakiem i kobieciarzem. Według Elizabeth Nash, autorki wyśmienitej książki o historii kultury Sewilli, Kordowy i Granady, przyjaciel Manary napisał po jego śmierci: "Nie było głupstwa, którego by nie popełnił, żadnego młodzieńczego szaleństwa, którego by nie spróbował, aż do czasu kiedy zobaczył się w trumnie na ulicy". Historia mówi, że pewnego ranka, po ostrej popijawie w dzielnicy Santa Cruz Manara natknął się na kondukt pogrzebowy na Calle del Ataúd. Zaczął się dopytywać o nieboszczyka i nachyliwszy się nad trumną stanął twarzą w twarz z własnym ciałem. Od tego momentu Manara postanowił zmienić swoje życie. Wstąpił do zakonu, oddał swój majątek biednym i chorym, i został pochowany w 1679 roku w Szpitalu Świętego Miłosierdzia. Szpital ten stoi przy Calle Dos de Mayo w nadrzecznej dzielnicy Arenal. Pośrodku znajduje się przyjemne patio, miłe schronienie w cieniu podczas piekielnie gorącego lata. Budynek nadal służy jako hospicjum, a kaplica jest zamykana dla zwiedzających za każdym razem, gdy któryś z pacjentów umirra. Manara zobowiązał swojego przyjaciela, Bartolomé Estebana Murillo, do namalowania jedenastu obrazów dla kaplicy. Cztery z nich zostały zrabowane przez Francuzów podczas wojen napoleońskich i nigdy już nie wróciły do Sewilli. Manara sam nawet pozował do jednego z tych obrazów, "San Juan de Dios". Od Don Juana do Świętego Jana - oto jak prawdziwy bałamutnik zdecydował się przedstawić swoje ówczesne tęsknoty za świętością. Nie ma żadnego usprawiedliwienia dla molinowskiego Don Juana, bezdusznego uwodziciela, który pod koniec sztuki (podobnie jak w operze Mozarta) jest wleczony do piekieł w lodowatym uścisku posągu komandora. Autorka: Leslie Crawford jest szefową madryckiego biura FT.

but we are filing jointly not separately. both of us claimed 4 on our allowances and also claimed our 2 year old daughter. Do you think claiming 4 on w4 is too high. we don't want to pay owe taxes and you're saying only 1 of us can claim our child on our w4. So maybe we each claim her every other year.

Znajdujący się na warszawskim Powiślu Teatr Ateneum wystawił spektakl Don Juan albo kamienna, którego autorem jest Molière (właściwie: Jean Baptiste Poquelin), w Polsce znany jako Molier. Wszyscy mniej więcej wiedzą, o czym opowiada utwór. O słynnym uwodzicielu, którego imię oznacza w potocznym języku permanentne i nieukojone uganianie się za kobietami w dosyć jednoznacznym celu, jakim jest zaciąganie ich do łóżka. Ten uwodzicielski donżuanizm nie zna granic, każda kobieta dobra i każda zasługuje na szybki ślub, byle tylko nasz seksmaniak mógł osiągnąć i Karolka – Julia Konarska i Katarzyna Ucherska/ fot. Bartek WarzechaPierwowzorem bohatera tytułowego był Don Juan Tenorio – na wpół legendarny szlachcic hiszpański, żyjący w Sewilli w XVI wieku. Jego postać zainspirowała dramaturga Tirso de Molina, który w 1630 roku opublikował utwór „Zwodziciel z Sewilli i kamienny gość”. Postać Don Juana wzbudzała zainteresowanie także późniejszych twórców, wśród których znalazł się Molier. Jego utwór powstał w 1665 roku i 15 lutego tegoż roku wystawiono go po raz pierwszy. I tu dwie ciekawostki…Sganarel i Don Juan – Dorota Nowakowska i Tomasz Schuchardt/ fot. Bartek WarzechaPierwsza dotyczy tytułu sztuki. Została ona wystawiona jako Uczta Piotra (franc. Festin de Pierre). Tytuł „Don Juan” nie pojawił się ani za życia komediopisarza, ani na pierwszym wydaniu utworu, o czym mowa za chwilę. Dopiero w 1736 roku Carlo Goldoni, w sztuce „Don Giovanni Tenorio” powiązał go z legendą o don ciekawostką wydaje się fakt, już po… czternastu spektaklach Molier – z powodu dużych kontrowersji – zdecydował się zaprzestać wystawiania tej komedii. Nigdy nie zdecydował się na wydrukowanie sztuki i została ona wydana w tej formie dopiero po śmierci autora, w 1682 roku. W dodatku, jako się rzekło, pod tytułem Uczta Juan i Posąg Komandora – fot. Bartek WarzechaCóż wzbudzało takie kontrowersje? W 1923 roku Jan Lorentowicz napisał:– Teatr za czasów Moliera był niejako trybuną polityczną. Dzienniki dopiero zjawiać się poczęły, więc autorowie wciągali chętnie publiczność w dyskusje na tematy ogólne. Molier wystąpił jako gwałtowny satyryk obyczajów. Ośmieszał aroganckich markizów, „précieuses’y”, obłudników, zazdrośników, a nawet aktorów z trup rywalizujących. Otoczyła go cała sieć intryg… (cyt. za: Jan Lorentowicz, Teatry w stolicy i inne artykuły, Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1969).Don Juan i Widma – fot. Bartek WarzechaDlatego Don Juan nie opowiada li tylko o niepowstrzymanej obsesji erotycznej. Mówi też, a może przede wszystkim, o świętoszkowatym świecie otaczającym bohatera, zaś erotyczne podboje Juana są ukazane jako forma sprzeciwu wobec tego świata. Są one etyczną i filozoficzną prowokacją, wyzwaniem rzuconym światu klerykalnej hipokryzji ubranej w piękne słowa. W chwilach szczerości bohater spektaklu mówi do swojego sługi, Sganarela, że nie ma Boga, a jedyną prawdą, w jaką warto wierzyć, jest stwierdzenie: dwa a dwa to cztery. Don Juan zostaje ukarany w końcu za bluźnierstwo, a jego erotyczne podboje obracają się przeciw niemu. Czy jednak świat stanie się przez to lepszy? Nie sądzę!Dwaj bracia – Bartłomiej Nowosielski i Przemysław Bluszcz/ fot. Bartek WarzechaŚmiało można rzec, że spektakl ma dwóch bohaterów. Oprócz tytułowego Juana jest nim sługa, Sganarel. Nic dziwnego: Molier odgrywał tę rolę w inscenizacjach swego teatru, czyli tak jakby skroił tę postać pod swoje możliwości! Jednemu ze świadków spektaklu tak się spodobała ta rola, że napisał:– … nie wiadomo, czy bardziej podziwiać autora, że napisał sztukę, czy sposób, w jaki w niej zagrał. (cyt. za: Historia Teatru pod redakcją Johna Russella Browna, Wydawnictwo PWN, 2007).Sganarel – Dorota Nowakowska/ fot. Bartek WarzechaZazwyczaj typowy służący odznacza się w komediach tchórzostwem i chciwością. Sganarel też jest taki, próbuje jednak w naiwny sposób bronić harmonii wszechświata, stara się przywołać swego pana do porządku. W inscenizacji Teatru Ateneum znakomicie tę rolę gra Dorota Nowakowska. Jej rozważania, a zwłaszcza tyrady, są niezwykle sugestywne!Sganarel przekonuje Don Juana – fot. Bartek WarzechaCzy przekonały Don Juana, w którego rolę wcielił się Tomasz Schuchardt? Chyba nie! Nie przekonali go również inni bohaterowie spektaklu, spośród których mocną ekspresywność okazywali: Paulina Gałązka jako Elwira, Katarzyna Ucherska w roli Karolki oraz, grający ojca, Artur Barciś jako Ojciec – fot. Bartek WarzechaW programie spektaklu Tadeusz Nyczek opisał „spotkanie” Don Juana i Sganarela w Parku Skaryszewskim, wiosną 2021 roku. Dyskutują oni, czy i jak świat się zmienił przez niemal czterysta lat od ukazania się Don Juana. Okazuje się, że – mimo dużych zmian cywilizacyjnych i obyczajowych – pewne zachowania ludzkie są bardzo lewej: Sganarel, don Juan i Elwira/ fot. Bartek WarzechaDon Juan albo kamienna uczta – premiera: 11 czerwca 2021 r., Scena Główna Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w WarszawieAutor: Molière przekład: Jerzy Radziwiłowiczreżyseria: Mikołaj Grabowskiscenografia i kostiumy: Zuzanna Markiewiczreżyseria światła: Katarzyna Łuszczykasystentka reżysera: Joanna TrzcińskaOBSADA: Tomasz Schuchardt, Dorota Nowakowska, Paulina Gałązka, Julia Konarska, Katarzyna Ucherska, Bartłomiej Nowosielski, Artur Barciś, Dariusz Wnuk, Przemysław Bluszcz. Post Views: 48 ^{Lloret de Mar city center is just 100 metres away. Rooms at Don Juan Resort Affiliated by FERGUS feature functional design. They come with a private bathroom, air conditioning and satellite TV. The property also includes luggage storage, parking, meeting and event rooms. There is a complete entertainment program for all ages.} don juan tłumaczenia don juan Dodaj don juan So how does our unsub go from loser of the year to don juan? Więc nasz podejrzany z frajera roku awansował na Don Juana? donżuan noun uwodziciel noun Don Juan noun A man who obsessively seduces women; a philanderer. tłumaczenia Don Juan Dodaj Don Juan noun en a legendary Spanish nobleman and philanderer who became the hero of many poems and plays and operas Don Juan was nothing before he made his deal with me. Don Juan był nikim, dopóki nie zawarł ze mną umowy. donżuan noun masculine On the one hand... the Don Juans, the seductive, the womanizing friendly. z jednej strony są don juani, którzy są bardzo sympatycznymi kobieciarzami What I am saying seems to surprise you, Don Juan. Słowa moje zdają się zadziwiać cię, senor don Juanie. Literature Another old hand was Don Juan van Halen, a Spaniard descended from a Walloon family. Innym starym wojownikiem był don Juan van Halen, Hiszpan wywodzący się z rodziny walońskiej. Literature I found it very easy to project my feelings into don Juan's mood. Z łatwością dostrajałem swoje uczucia do nastroju don Juana. Literature Before I recovered from the surprise, don Juan slapped me again across the back of my neck. Zanim ochłonąłem, don Juan uderzył mnie jeszcze raz, w kark. Literature Don Juan and his warriors argued that power does not make mistakes. Don Juan i jego wojownicy byli zgodni co do tego, że moc nie popełnia błędów. Literature 'But, don Juan, it is not possible for me to look after the root the way you wish.' – Przecież to niemożliwe, don Juanie, żebym doglądał korzenia w taki sposób, jak sobie tego życzysz Literature Don Juan remained quiet, yet I was sure he wanted me to ask about it, and I did. Don Juan nadal milczał, jednak byłem pewny, że chce, abym zapytał go o to, co się działo dalej. Literature Don Juan explained to me that they were not really laughing at me but at themselves. Don Juan wyjaśnił mi, że śmiali się nie tyle ze mnie, ile z siebie samych. Literature According to don Juan, Lidia was very talented. Według don Juana Lidia była bardzo utalentowana. Literature Mister Casanova – the Don Juan of Hollywood. Pan Casanova, Don Juan Hollywood. Literature """We have been discussing the strange accomplishments of the sorcerers of ancient times,"" don Juan continued." – Dyskutowaliśmy o niezwykłych dokonaniach czarowników starożytności – kontynuował don Juan Literature """But I might have died, don Juan!""" – Przecież mogłem umrzeć, don Juanie! Literature From Rosie To Alex Subject Don Juan Who is she? Od: Rosie Do: Alex Tytuł: Don Juan Kim ona jest? Literature We remembered together that Vicente, Genaro, and Silvio Manuel were don Juan’s friends, his cohorts. Razem przypomnieliśmy sobie, że Vicente, Genaro i Silvio Manuel byli przyjaciółmi don Juana, jego wspólnikami. Literature Don Juan told me very calmly to let myself become affixed to a bubble by following it. Don Juan powiedział bardzo spokojnie, żebym przyczepił się do bąbelka, podążając za nim Literature """You must agree, don Juan, not thinking about death certainly protects us from worrying about it.""" – Musisz przyznać, don Juanie, że niemyślenie o śmierci z pewnością ratuje nas przed martwieniem się nią Literature I told la Gorda that I had the insight that the Nagual woman was don Juan's partner. Powiedziałem, że moim zdaniem kobieta Nagual była partnerką don Juana. Literature Don Juan asked if the woman had any other reaction to my yelling besides laughing. Don Juan zapytał, czy moje wrzaski wywołały u niej jeszcze jakąś reakcję poza śmiechem. Literature I tried to imagine what I would do next if I were don Juan. Spróbowałem sobie wyobrazić, co bym zrobił w następnej kolejności, gdybym był don Juanem. Literature He was exhilarated and went off to discuss its details with don Juan and the other warriors. Z niezwykłym podnieceniem przedyskutował jego szczegóły z don Juanem i innymi wojownikami. Literature “The second portion is used only to divine, isn’t that so, don Juan?” – Drugiej porcji używa się tylko do wróżenia, prawda, don Juanie? Literature """To say that it's alien energy that has conciseness doesn't help me at all, don Juan." – Stwierdzenie, iż jest to obca energia obdarzona zwięzłością, wcale mi nie pomogło, don Juanie. Literature “At the beginning, I used to stay at the nagual Elías’s house all the time,” don Juan continued. – Z początku stale przesiadywałem w domu naguala Eliasa – opowiadał don Juan. – Uwielbiałem to. Literature Don Juan congratulated me on my accomplishment. Don Juan pogratulował mi sukcesu. Literature Najpopularniejsze zapytania: 1K, ~2K, ~3K, ~4K, ~5K, ~5-10K, ~10-20K, ~20-50K, ~50-100K, ~100k-200K, ~200-500K, ~1M

Pelosi re-election plan surprises Democrats, excites Republicans. CLIP 09/08/23. Newsom: Democrats need to ‘move on’ from worries over Biden re-election. CLIP 09/07/23. Watch Meet the Press

Don Juan” po polsku Don Juan Charakterystyka Prozatorska komedia Moliera Don Juan to komediowy utwór Moliera, który powstał w 1665 roku. W sztuce autor nawiązał do legendarnej postaci Don Juana, który był słynnym uwodzicielem. Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Czyj posąg ożywa w don juanie”… Don Juan” po polsku Donżuan – mężczyzna posiadający cechy legendarnego Don Juana. Zuchwały uwodziciel; bałamut, pożeracz serc, kobieciarz, flirciarz. Don Juan Charakterystyka Don Juan Tenorio – na wpół legendarny szlachcic hiszpański, żyjący w Sewilli w XVI wieku. Słynął z urody, uroku osobistego, ale także z przedmiotowego traktowania kobiet i egoizmu. Jego postać zainspirowała dramaturga Tirso de Molina, który wprowadził ją do literatury w 1630 r. Prozatorska komedia Moliera Skąpiec (fr. L’Avare) – prozatorska komedia Moliera, wystawiona na deskach teatru po raz pierwszy 9 września 1668 roku. W roli głównego bohatera, Harpagona wystąpił sam autor. W tym samym czasie Molier wystawił także inną sztukę – Amfitrion. Stanisława Moniuszki w Poznaniu: „Muzyka jest 1.1K views, 21 likes, 8 loves, 1 comments, 5 shares, Facebook Watch Videos from Teatr Wielki im. Stanisława Moniuszki w Poznaniu: „Muzyka jest namiętnością, miłością i tęsknotą”, powiedział Richard

Biuletyn SACEM, najstarszej na świecie, francuskiej organizacji zbiorowego zarządzania prawami do publicznych wykonań – dokument z lat trzydziestych, dostępny w archiwach cyfrowych Biblioteki Cyfrowej Republiki Francuskiej, Gallica. OZZ czyli organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi są z nami „od zawsze”, a konkretnie od ponad stu lat i mają się nieźle. Może jednak właśnie dlatego, że są to organizacje o tak długiej tradycji, czasem niełatwo je zrozumieć. Jako prawnik z doświadczeniem w analizie i wydobywaniu rozmaitych dokumentów, w szczególności akt sądowych, i jako badacz, trafiłam do zespołu autorów, naukowców i pisarzy, pracujących nad książką o spuściźnie prawniczej znanego literata. Projekt ten jest finansowany ze środków publicznych, co motywuje do dociekliwości w prowadzonych poszukiwaniach. A także powodowało u mnie początkowo pewną tremę – projekt finansowany przez republikę to poważna sprawa. Zupełnie niewinnie i bez bojowego nastawienia, jakie może czasem cechować zawodowych prawników, zwróciłam się do organizacji zbiorowego zarządzania o informacje w zakresie mojej kwerendy. Telefonicznie i mailowo, a nawet osobiście, bez nadęcia, bez wstępnych analiz, legitymując się li tylko informacją o mojej misji. Organizacja sprawna, wręcz wspaniale zorganizowana. Nie mam do niej żadnego szczególnego nastawienia. Czasem czytałam coś pozytywnego, czasem jakąś krytykę, ale podchodzę do niej neutralnie, bo niby i czemu miałabym podchodzić szczególnie lub nieszczególnie. Jedyne, na czym mi zależy, to wykonać misję nie pomijając żadnego wątku. Wiadomo, że rezultatów przewidzieć się nie da, należy jednak podjąć należytą staranność w dotarciu do celu. W przypadku badań, cel jest bardzo niedookreślony, ale tym ciekawiej się pracuje. Początkowo nastawiona neutralnie i z ciekawością, już po kilku pierwszych próbach kontaktu, zaczęłam się na OZZ denerwować i sama z początku nie wiedziałam dlaczego. Bo czy moją jest winą, że nie otrzymuję praktycznie nic, co mogłoby uczynić zadość finansowanym przez republikę badaniom? Że wszędzie napotykam zakazy i ograniczenia? Czy to brak moich jakichś szczególnych umiejętności? Czy brak dyplomacji, albo taktu, albo znajomości wewnętrznego języka jakiejś branży (branż jest bardzo wiele przecież), albo jawnego wsparcia opiekunów naukowych projektu? Może ubrałam się za mało oficjalnie, nie pokazałam listu wizytowego, może pierwsza publikacja za długo czekała na druk, może jeszcze coś innego nie poszło? Miesiące mijają, a ja otrzymuję mnóstwo ciekawych materiałów z innych instytucji. Nigdzie nie natrafiam na żaden opór – wręcz przeciwnie. Wszyscy chcą mi pomóc. Wszyscy chcą, by archiwa pracowały. Wyraźnie lubią swoją pracę, chętnie wpuszczają na zaplecze, a moje najdziwniejsze archiwalne fanaberie przyjmują z godnością i humorem. Moje naiwne nieraz prośby podróżują między departamentami bez mojej wiedzy i narzekań, ludzie poświęcają mi to pół godziny, to godzinę albo i więcej, w rozmowach telefonicznych i poszukiwaniach. Pracownicy cierpliwie tłumaczą procedury. Instytucje odpowiadają oficjalnymi pismami. Odpowiadają tak po zgłoszeniu pytania do osób, które pierwszy dzień były w pracy, kiedy Fabian zaczęła je zanudzać przedziwnymi pytaniami. Międzynarodowe organizacje odpowiadają w jedną godzinę na zapytanie wysłane formularzem dwa dni przed Wigilią Bożego Narodzenia. Tymczasem OZZ milczy w jednych sprawach, a coraz dziwniej odpowiada na kolejne zapytania. Naprawdę nie rozumiejąc, czym zawiniłam, sięgam wreszcie do narzędzia pracy prawniczej, jakim jest baza danych prawniczych. I znajduję! Otóż organizacje zbiorowego zarządzania nie podlegają ustawie o dostępie do informacji publicznej. Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dn. 30 stycznia 2014 r., sygn. akt I OSK 1981/13. Nie można się zatem dziwić, że nie mają w związku z tym obowiązku udzielać odpowiedzi na pytania. Nie muszą także prowadzić archiwów ani ich udostępniać. W zasadzie w ogóle realizują wszelkie zapytania i aktywności kronikarskie z nieprzymuszonej woli. Jest dla mnie zagadką, dlaczego na pierwsze moje zapytanie nie dostałam po prostu odpowiedzi, że, zgodnie z orzecznictwem sądów administracyjnych, OZZ nie udziela dostępu do informacji publicznej, bo nie podlega ustawie, a także nie udostępnia archiwów osobom trzecim, bo nie ma takiego obowiązku. Resentyment zerowy, prawo tak stanowi i sprawa zamknięta. Zupełnie bym się tym nie przejęła – staranność nie wymaga ode mnie zanudzania pytaniami instytucji, która nie ma obowiązku odpowiadać i w zasadzie nawet czytać moich przeróżnych zapytań. A tak sytuację swoją zrozumiałam dopiero po długich miesiącach cierpliwego oczekiwania, który był ostatecznie czasem straconym. I, co gorsza, niepotrzebnie się denerwowałam, bo bezsensem jest denerwować się na prawo. Niespodziewanie nauka z tej historii jest pozytywna. Zrozumiałam wreszcie, pomimo tylu lat studiów, nauki i praktyki, pierwszy raz po tylu latach, że powinniśmy być dumni z republiki. W mediach czytamy tylko o sprawach, kiedy państwo nie zrealizowało czyichś praw i wolności, kiedy zawiodło, kiedy system się wypaczył, ktoś uchwalił złe prawo, wydał złą decyzję, przewlekł postępowanie albo napisał fatalny wyrok. A tymczasem w państwie mnóstwo rzeczy działa jak w zegarku. W republice, instytucje publiczne mają obowiązek odpowiadać na pytania i robią to profesjonalnie, cierpliwie, często usprawniając wielokrotnym tłumaczeniem w ciągu dnia fatalnie niedopracowany system komputerowy albo reagując doraźnie na jakiś kryzys. Dajmy na to, na pandemię koronawirusa. Biorąc pod uwagę, jak działają i faktycznie poważnie pracują instytucje, pomimo ciągłej wymiany kadr politycznych, niedoregulowania jednych zagadnień i przeregulowania innych, braku nieraz potrzebnych reform, często na przestarzałej infrastrukturze i ze wszystkimi innymi trudnościami, których nie sposób wymienić, ale działają, ogarnia mnie autentyczna duma z republiki. Gdyby tym działającym jak w zegarku sieciom profesjonalistów inteligentnie pomóc, mogłaby z tego powstać mieszanka iście wybuchowa. Republika nie różnicuje, kto się do niej zwraca. Wszyscy mają takie samo prawo do korzystania z jej instytucji i publicznych zasobów, a kwestie szczegółowe zależą od prawa i regulaminów, które są dla wszystkich w zasadzie jednakowe i jawne. Równość, rezygnacja z podziałów i przyrodzonych przywilejów, republika. Kiedy martwimy się, że ta czy inna kwestia nie doczekała się jeszcze nowelizacji, jakaś kwestia pozostaje niejawna albo kogoś potraktowano specjalnie, nie wiedzieć czemu, albo odmówiono wsparcia, warto pamiętać o tych milionach spraw, gdzie faktycznie wszyscy mają równe szanse, równy dostęp i zawsze otrzymają wyjaśnienia.

Breaking news, live coverage, investigations, analysis, video, photos and opinions from The Washington Post. Subscribe for the latest on U.S. and international news

O DON JUANIE. Minęły już przedstawienia Don Juana Zorolli, dlatego bez obawy zaszkodzenia temu pięknemu widowisku, można powiedzieć, że kobieta, która, znęcona tytułem, poszła je oglądać, doznała zawodu. Don Juan! wyznaj, śliczna pani, iż, kiedy słyszysz to imię, jakiś luby a niepokojący dreszcz przebiega ci po ciele, wnętrzności twoje pulsują, ciepły baryton wnika do dna duszy kuszącą serenadą, usta twoje szepcą miękko „nie”, a całe ciało twoje powtarza „tak” w rytm leciutkiego menueta. O jakże daleko byliśmy w teatrze od tego wszystkiego! Serenady? Słodkie słówka? Aha, właśnie! Brudna szynkownia, brzęk kieliszków, kobieta jako przedmiot plugawych zakładów! Jesteśmy zresztą naocznymi świadkami jednego podboju Don Juana, widzimy go przy robocie. Założył się, że uwiedzie przeciwnikowi narzeczoną, i to w wilję ślubu: zadanie godne zaiste wielkiego uwodziciela. Ale oto jak się to odbywa. Przedewszystkiem, denuncjuje rywala przed policją, aby go unieruchomić w więzieniu; następnie przekupuje duennę, zakrada się do mieszkania, i tam, pociemku, udając swego rywala, dostaje się w objęcia panny. Cóż za chamstwo, prawda? Tego typu są wszystkie jego czyny. Robi kobiety tak jak karambole, i tyle troszczy się o bicie ich serca, co bilardzista o leciutkie drżenie duszyczek z kości słoniowej, mieszkających zapewne w każdej takiej białej kulce. A kiedy wreszcie spływa na niego Łaska miłości, koniec Don Juana; pierzcha jego zuchwalstwo, zaczyna mówić o czystości, o pięknie duszy, gotów jest uszanować swą lubą... To wszystko, to nie to o czem marzycie, prawda? Czyżby narodowy poeta Hiszpanji sfałszował legendę? Przeciwnie, oddał ją aż nadto wiernie; jedynie może uszlachetnił ją romantycznie: bo Don Juan z autentycznej legendy jest z kobietami bardziej konsekwentnym chamem. Zawód nasz, rozczarowanie, wynikają stąd, że ów Don Juan z dawnego mitu zgoła nie był tem, czem go z biegiem lat później uczyniono; owym arcytypem kochanka, ba „kobieciarza”, którego imię stało się dziś potocznem godłem. Dawny Don Juan to junak, rębacz, to wcielenie buty, pychy, to nabój szalonej, nieokiełzanej energji, idącej we wszystkiem do ostatnich krańców, do zbrodni, do bluźnierstwa. Hazard, to jego żywioł, w którym żyje jak salamandra w ogniu. To że, obok gry, wojny, pojedynków, butelki, i kobieta musiała się znaleźć w litanji jego pięknych czynów, to naturalne; po pierwsze jest młody i jurny, po wtóre czyż może być efektowniejszy cel turnieju junactwa? Ale kobieta ta jest zwłaszcza czemś czego ktoś broni, co trzeba komuś odebrać, punktem znaczącym wygraną, lewą w kartach. Później zwolna się to przemienia. Jak, dużoby o tem mówić. Ewolucja Don Juana jest jednym z najciekawszych zjawisk literatury: byłoby to piękne studjum do napisania, oczywiście nie dla profesora. Jak daleko posunęła się ta ewolucja, świadczy fakt, że w ostatniej swej wersji (Lenormand) Don Juan stał się mężczyzną o nieświadomym pędzie homoseksualnym, który, przez tragiczną omyłkę płci, szuka — oczywiście nadaremnie — zaspokojenia w kobiecie: stąd jego niestałość... Cytuję to raczej dla osobliwości, na marginesie, mimo że ma to swój sens. Ale główna, zasadnicza różnica jest ta, iż Don Juan stał się z biegiem czasu symbolem nawskroś erotycznym, czem w pierwotnej swej postaci nie był. Bluźnierstwo, oto w dawnej legendzie główny motyw jego winy i kary, oto co w pobożnej Hiszpanji dawało osobliwą grozę jego losom. Osią tej legendy jest dramat świętokradcy, nie uwodziciela; nawet u Zorilli rywal Don Juana, don Louis, wcale nie gorszy łotrzyk od niego, potraktowany jest z dobrotliwem pobłażaniem. O te damskie sprawy nie robionoby tyle hałasu! Odbywająca się stopniowo przemiana symbolu jest poniekąd owocem rosnącego pacyfizmu społeczeństw. W miarę jak układ społeczny staje się bardziej praworządny, nadmiar indywidualizmu zmienia koryto. Już za Ludwika XIV, junak dawnego typu uchodziłby za bandytę. Furja temperamentu, męska ambicja czy próżność zaczynają bardziej szukać ujścia w kobiecie: coraz bardziej z akcesorjum staje się ona celem. I metody jej zdobywania muszą się przystosowywać do nowoczesnych warunków. W epoce, gdy kobieta była strzeżona jak rzecz, stawała się własnością tego, kto był dość śmiały, aby po nią sięgnąć. Nie miała wyboru. Nowy Don Juan musi się bardziej liczyć z jej wolą, trafić do jej chęci, zwłaszcza iż, w miarę zmniejszania się niebezpieczeństw rzemiosła, coraz więcej spotyka się z „konkurencją”. Bo, z drugiej strony, pacyfizm rozszerza kadry Don Juanów. W epoce, gdy kobiet strzegły żelazne kraty i wrzeciądze, zbrojne pachołki i straszna zemsta zazdrosnego męża lub srogiego ojca, karjera uwodziciela nie wszystkim była dostępna. Trzeba było być urodzonym zabijaką, aby się puszczać na tak drogie kupowanie wątpliwego szczęścia; a typ zabijaki zawsze pono był dość odległy od owego typu „artysty na kobiecie”, jak dziś chcemy widzieć w Don Juanie. Podejrzewam, że prawdziwy amator kobiet, który chciał sycić swoje marzenia nie narażając co chwila głowy i nie dokazując owych heroicznych cudów waleczności, krył swe gorące serce nieraz raczej pod sukienką duchowną niż pod zbroją... Z dwóch nieśmiertelnych typów Moliera, bodaj że Tartufe wydaje mi się większym kobieciarzem niż Don Juan, a jego zmysłowe, szelmoskie, dewocją ciała przesycone oświadczyny złożone Elmirze, podobniejsze są do stylu dzisiejszego uwodzicielstwa niż zimny i zuchwały styl molierowskiego Don Juana. Otóż, w miarę jak karjera — że tak powiem — Don Juana stawała się nie tak niebezpieczną, stawała się tem samem dostępną znacznie szerszeniu kręgowi mężczyzn: obok osiłków i rębaczy wychyliły głowę różne typy, i ludzie z sercem, i ludzie z mózgiem, i ludzie z wyobraźnią... Znaleźli się i ci, dla których kobieta jest nietylko bramką do wzięcia na footbalu junactwa, ale jest całym światem, przedmiotem wyłącznego zainteresowania, ich pasją. Z jednej strony tedy ewolucja samego typu, z drugiej rozszerzenie kadrów stwarzają nowego Don Juana. Mimo to (pisałem to przed laty z okazji Don Juana Rittnera) problem donjuanizmu jest wciąż, w gruncie, dość złożony. Możnaby rzec, że istnieją wyjątkowe organizacje, w których odczuwanie kobiety wybujało tak, jak np. sensacje kolorów u malarza, lub tonów u muzyka. Ale jest tu pewna zasadnicza różnica. Muzyk, malarz, noszą swój świat wrażeń we własnej duszy i panują w nim dowoli. Artysta na kobiecości natomiast zależny jest od instrumentu, którym jest kobieta: musi (o tyle o ile przynajmniej) uzyskać zgodę swojego Stradivariusa, nim go dobędzie z puzdra i ujmie natchnioną dłonią. Otóż tutaj rzecz się komplikuje: obok warunków psychicznych, występuje kwestja warunków fizycznych. Dusza płomienna, oddychająca miłością kobiety, ba, wszystkich kobiet, zdolna je pojąć, zdolna spalić je swym żarem, oddająca im wszystkie włókna swego czucia, może być zamknięta w niewydarzonem ciele; może się kojarzyć z chorobliwą nieśmiałością. Przykłady: Rousseau, autor Nowej Heloizy, Stendhal, autor traktatu O miłości. Z drugiej strony, w każdym salonie widzimy ładnych i tęgich chłopców, którym kobiety gromadnie idą w ręce (t. zn. pozwalają się uwodzić) i którzy liczą na tuziny swoje zdobycze, mimo że, w gruncie rzeczy, ani ich kobieta zbytnio nie interesowała, ani nie mają o niej wiele pojęcia. Ta ironiczna rozbieżność uzdolnień jest może przyczyną, że kobiety są, naogół, tak mało zadowolone z mężczyzn. Ale wszak musi się zdarzyć, od czasu do czasu, iż przymioty ciała, duszy i serca skojarzą się w osobie jednego człowieka? Zapewne; ale ten rzadki feniks gotów mieć może to dziwactwo, iż będzie widział więcej szczęścia w ramionach jednej kobiety którą kocha, niż w trudach upędzania się za stoma innemi, których nie kocha: i to zatem nie byłby Don Juan! Don Juan tedy, klasyczny Don Juan, ta postać niemal mityczna, musi stanowić skojarzenie osobliwych warunków. Obok elementarnych przymiotów bujnego kochanka, jest w nim coś z artysty, a coś ze sportsmena. Mówi o kobiecie jak poeta, a poluje na nią jak na dzika; z kaprysem fantasty łączy pedantyzm zbieracza! z ciekawością amatora, oschłość zawodowca. Zadaje sobie nieskończenie wiele trudu, aby kobietę zdobyć, ale nie korzysta z tej zdobyczy; nie ma czasu poić się wonią kwiatu, który rozwinął z pączka: trzeba mu iść dalej, wciąż dalej! W rezultacie, kosztuje może z kobiety tylko tego, co w niej najbanalniejsze i najmniej osobiste; przechodząc, sieje ziarno miłości, które zbierać będą inni, mniej świetni, ale mniej spieszący się od niego. Jest instytucją użyteczności publicznej. I dla tego słuszną jest owa tkliwość kobiet, jaka towarzyszy mu aż do schyłku życia: powinnyby się wszystkie znaleźć na jego pogrzebie, niosąc wieńce z napisami: Niestrudzonemu... Zasłużonemu... Drugie tyle wieńców powinienby otrzymać od swoich następców w sercu tych kobiet. Porównałem Don Juana do wielkiego artysty; ale czyż nie możnaby go porównać także do wielkiego wodza, polityka, do wielkiego inżyniera? I tu ujawnia się pewien tragizm tej postaci; jej specyficzny rys, na który nikt, zdaje mi się, dotąd nie zwrócił uwagi. Wszędzie gdzie czyn wznosi się na wyżyny genjuszu, staje się już sprawą ducha, który tworzy śmiałe plany, obmyśla je, ożywia swym wewnętrznym ogniem, sama zaś materjalna realizacja szczegółów zdana jest pomocniczym rękom. Napoleon sam nie nabijał armat, genjalny inżynier sam nie obciosuje kamieni, wielki dyplomata nie kopjuje aktów. Otóż on, Don Juan, musi robić wszystko osobiście: jakże to ścieśnia sferę jego działań! Cała ekonomja talentu, genjuszu, polega wszak na tem, aby go zużyć do tego co potrafi tylko on sam, a zwolnić od reszty, gdy tymczasem każdy podbój Don Juana zaczyna się od wysokiego artyzmu, a kończy na tem co, w rezultacie, mógłby robić każdy! Gdybyż tylko to! Ale oto spójrzmy dalej: sędziwy wódz może odnosić zwycięstwa na polu bitwy, mimo że ręka jego nie udźwignęłaby miecza: wielki uczony patrzy jak dzieło jego prowadzą dalej uczniowie. Sztuki Don Juana przekazać się nie da; tragiczną zaś igraszką losu, im bardziej rośnie jego kapitał wiedzy, doświadczenia, artyzmu, subtelności, tem bardziej wątleje siła ich realizacji; i przychodzi moment, w którym ten wielki człowiek może sobie powiedzieć już za życia: Qualis artifex pereo! 1925.

Don Juan to komediowy utwór Moliera, który powstał w 1665 roku. W sztuce autor nawiązał do legendarnej postaci Don Juana , który był słynnym uwodzicielem. Wyświetl całą odpowiedź na pytanie „Czyj posąg ożywa w don juanie”…

Byłam właśnie na istnej ciekawostce przyrodniczej, a raczej muzycznej. W Warszawskiej Operze Kameralnej odbyła się premiera dzieła niejakiego Gioacchino Albertiniego pt. Don Juan albo ukarany libertyn. Coś Wam to przypomina? No właśnie. Rzecz w tym, że pan Albertini (1748-1812) mieszkał w Polsce, miał żonę Polkę i tu właśnie prawdopodobnie skomponował wymienioną operę – zresztą pod skądinąd znanym tytułem Don Giovanni. Na polski przetłumaczył libretto i dał powyższy tytuł nie kto inny, tylko Wojciech Bogusławski. Jej premiera warszawska odbyła się w Teatrze Narodowym w 1783 r., na cztery lata przed praską prapremierą arcydzieła Mozarta… Po Warszawie operę ujrzały jeszcze sceny Wilna, Kalisza i Poznania, wszędzie była przyjmowana z entuzjazmem. I dlatego właśnie, kiedy w końcu w 1789 r. tego Don Giovanniego, który przeszedł do historii, wystawiono w Warszawie, afisze anonsowały: „z nową muzyką pana Mozarta”. Dzieło Albertiniego jednak bynajmniej nie zostało przez Mozarta wyparte w Warszawie na stałe – wystawiono je znów w 1790, a potem jeszcze w 1803 r. Za każdym razem kompozytor trochę je przerabiał. Przed tymi przeróbkami musiał tego Mozarta słyszeć i się nim przejąć, bo w tym, co słyszałam (a była to prawdopodobnie jedna z późniejszych wersji, odnaleziona we Włoszech), pojawiło się parę niemal cytatów… W Warszawie śpiewano rzecz po polsku. Współcześnie opracowała tekst Joanna Kulmowa (zachowała się treść libretta autorstwa Bogusławskiego, ale nie w wersji do śpiewania, więc trzeba było ją zaadaptawać). Oryginalne libretto napisał prawdopodobnie Giovanni Bertati, skądinąd ceniony wówczas librecista. Janusz Ekiert napisał w programie, że z niego „całe ustępy przepisywał – czyli po prostu kradł – Lorenzo da Ponte, pisząc swoje słowa dla Mozarta”. No tak, ale co to za kradzież, kiedy na tych samych motywach z czegoś takiego sobie powstaje rzecz genialna? Bo akcja opery Albertiniego jest dość zagmatwana. Wszystko jest inaczej: zaczyna się od tego, że Don Juana i jego sługę Ombrina (odpowiednik Leporella czy Molierowskiego Sganarela) ratują Lisetta i Tiburzio, odpowiadający chyba Zerlinie i Masettowi. Don Juan natychmiast zaczyna uwodzić Lisettę, ale ona, kiedy już ma się poddać, nagle przegląda na oczy i odrzuca go. Potem jest scena z Donną Anną i jej ojcem Komandorem (tylko te imiona postaci pobocznych się zgadzają); ona ma być wydana za kogoś tam za mąż, ale kocha Juana. Nie ma narzeczonego (u Mozarta – Ottavia). Jeszcze jest Donna Isabella, odpowiednik Mozartowskiej Elviry, porzucona żona. Don Juan przychodzi, by porwać Annę, ale ona, choć mu sprzyja, porwać się nie chce. Dalej już idzie jak trzeba – przychodzi Komandor i zostaje zabity. Potem Anna chce zemsty – ale nie chce jednocześnie. Juan ma być wygnany z kraju za zdradę wobec Isabelli, ukrywa się więc na cmentarzu. Najpierw spotyka tam Annę, której chęć do zemsty na jego widok całkiem już przechodzi, tym bardziej, że on się kaja przed nią uniżenie. Kiedy ona odchodzi, w niego wstępuje jakaś szajba i zaprasza posąg Komandora na ucztę. Komandor przychodzi, ale go nie porywa, lecz zaprasza do siebie; Juan musi przyjść znów na cmentarz… Pokićkane to i kupy się nie trzyma. A jeszcze Juan przez cały czas labidzi, że ma złe przeczucia, że wie, że zostanie ukarany za grzechy, że sumienie go gryzie. A przy Komandorze udaje twardziela. Czy to ma jakikolwiek sens? Nie, da Ponte niczego nie ukradł. Bo to dopiero on naprawdę tę historię stworzył. A muzyka? Cóż, taka jak libretto. Educational Apps That Don't Need Wi-Fi or Data. Having internet access shouldn't be a requirement for kids to use great learning apps. Even if you don't have broadband access at home or you're worried about data limits on the go, these excellent educational tools are always ready when you are. From coding games to apps that encourage creative ^{Screen Czyj posąg ożywa w Don Juanie i w Don Giovannim? Poprawną odpowiedź na pytanie z Milionerów znajdziecie już teraz na Czyj posąg ożywa w Don Juanie Moliera i w Don Giovannim Mozarta? Takie pytanie usłyszał jeden z uczestników Milionerów. Zaznaczenie poprawnej odpowiedzi w tym przypadku warte było 10 tys. zł. Uczestnik niestety nie był pewny, która z czterech propozycji jest poprawna. Możliwości były następujące: A) Komandora Tarkina B) Komandora C) Bosmanmata D) Admirała. Dla ułatwienia mężczyzna wykorzystał pół na pół, po którym zostały do wyboru odpowiedzi A i B. Co nie jest organem Unii Europejskiej? Pytanie z Milionerów Pytanie z Milionerów Uczestnik zdecydował się ostatecznie na zaznaczenie odpowiedzi B, co oczywiście okazało się dobrym wyborem. Don Juan to komediowy utwór Moliera, który powstał w 1665 roku. W sztuce autor nawiązał do legendarnej postaci Don Juana, który był słynnym uwodzicielem. Don Giovanni to z kolei opera, która powstała na podstawie sztuki Moliera Don Juan. Kolińskie trojaczki to... Odpowiedź na pytanie z Milionerów Kolińskie trojaczki to potoczne określenie - właśnie takie pytanie, warte aż 125 tysięcy złotych usłyszała jedna z uczestniczek programu Milionerzy. Kobieta poprawną odpowiedź musiała wytypować z czterech następujących odpowiedzi: A) modeli aut B apartamentowców w Ło} ^{98 photos. Don Juan Cantina & Grill in Owatonna is a Mexican establishment that offers delightful cuisine and excellent service. The ambiance is relaxing, and the interior design is warm and welcoming. Prices are reasonable, making it an affordable spot for a delicious meal. Don Juan Cantina & Grill is located in a convenient location, making} Literatura podejmująca wątki patriotyczne wielokrotnie ukazywała bohaterów, którzy gotowi byli do najbardziej ofiarnych poświęceń w imię dobra ojczyzny. W polskim romantyzmie koncepcja ta stała się szczególnie wartościowa - a jej najbardziej wyrazistym przedstawieniem stał się „Konrad Wallenrod”. Jednak także w kolejnych swych dziełach wybitny poeta akcentował konieczność nieustannej chęci oddania samego siebie dla ukochanego kraju. Jednym z takich utworów jest właśnie III część „Dziadów”. Akcja dramatu rozgrywa się w latach 1823 - 1824. Rzeczpospolita pozostawała więc podzielona między trzech zaborców od niemal 30 lat. Pierwsze pokolenie dorastające w cieniu zaborczych batów było już dojrzałe. Niezgoda na taki obraz świata oraz rozczarowanie tym, co wywalczył dla Polski i Litwy Napoleon, wciąż zagrzewały ludzi do stawiania oporu. Ze względu na olbrzymią przewagę militarną zaborców działania te prowadzono głównie w podziemiu, spiskując przeciw nieprzyjaciołom i umacniając patriotycznego ducha w społeczeństwie. W trzeciej części „Dziadów” odbiorcy przedstawiony zostaje Konrad. Prolog dostarcza informacji, że narodziny tego mężczyzny były skutkiem śmierci Gustawa - nieszczęśliwego kochanka. Nowa idea, która niepodzielnie zawładnęła umysłem bohatera, to właśnie ojczyzna. Poeta - wizjoner posługuje się najlepiej znanym mu orężem - słowem - by stanąć w szranki z Bogiem, domagając się gwałtownego przeistoczenia świata, zmiany jego obrazu, zrzucenia powłoki przemocy i wojny. Równolegle pragnie objąć rząd dusz, kształtując nowe przekonania i wierzenia, dążąc w ten sposób do stworzenia świata szczęśliwego i wypełnionego wartościami. Konrad toczy pojedynek z Bogiem. Czyn ten - wręcz szaleńczy - pociąga za sobą niewyobrażalne konsekwencje. Bohater ryzykuje ściągnięciem na siebie okrutnego gniewu, może stracić wszystko. Chociaż Stwórca nie odpowiada na jego prośby, groźby i żądania, poeta - wizjoner ostatecznie doznaje klęski. Nie wiadomo, jaki byłby jego koniec, gdyby nie wsparcie udzielone mu właśnie przez Boga (o jego duszę walczyły złe i dobre duchy). Postawa Konrada łączy w sobie żarliwy patriotyzm, chęć zrzucenia więzów nałożonych przemocą na ojczyznę oraz iście prometejskie poświęcenie. Ten charakterystyczny dla romantyzmu model patriotyzmu ściśle wiąże się z koniecznością ofiary. Wielka idea, jaką dla rodzimych romantyków była wolność ojczyzny, wymagała położenia na szalach swego dobra. Ciężar ten unieść mogły tylko największe, najwybitniejsze jednostki. W trzeciej części „Dziadów” pojawiają się także sylwetki więźniów. Ci, zgromadzeni w celach i transportowani wozami na północ, stanowią manifestację bólu całego narodu. Jednak Mickiewicz w wielu przypadkach szkicuje ich portrety w sposób dokładny (np. Cichowski), podkreślając w ten sposób indywidualny charakter każdego z tych ludzi, którzy poświęcili swe życie w imię ojczyzny. Rozwiń więcej

Tłumaczenia w kontekście hasła "don juan" z niemieckiego na polski od Reverso Context: Und zwei Herren betrügen in "Don Juan".

^{Pogoda w Don Juanie Prowincja Monte Plata, DominikanaDzisiajJutroTydzień10 dni27środalipcaWschód 6:15 Zachód 19:1640 20 0 -20 -40Jutro o 14:00+27°CZachmurzenie zmienne, deszcz, możliwe burzeodczuwalna +31°min.+22°max.+30°nocporanekdzieńwieczór0:001:002:003:004:005:006:007:008:009:0010:0011:0012:0013:0014:0015:0016:0017:0018:0019:0020:0021:0022:0023:00Temperatura, °C+23°+23°+23°+22°+22°+22°+22°+23°+24°+25°+27°+29°+30°+30°+27°+29°+28°+25°+25°+24°+24°+23°+23°+22°odczuwalna+24°+24°+23°+23°+23°+23°+23°+23°+25°+26°+29°+32°+34°+33°+31°+34°+32°+26°+26°+25°+24°+24°+24°+23°Ciśnienie, mm755755755755755755755755755755755755755755755754754754754754755755755755Wilgotność, %949596979797989690857871626480737692939597979797Wiatr, m/ opadów, %101010121416192326313742444648505356504438312519Pogoda w prowincji Monte Plata, DominikanaPogoda na mapiePogoda w Monte Plata+24°Pogoda w Yamasie+25°Pogoda w Sabanie Grande de Boji+23°Pogoda w Majaguale+23°Pogoda w Los Botadosie+25°Pogoda w Gonzalo+23°Pogoda na tydzień w innych miastachPogoda WarszawaPogoda KrakówPogoda ŁódźPogoda WrocławPogoda PoznańPogoda GdańskPogoda SzczecinPogoda BydgoszczPogoda LublinPogoda KatowicePogoda BiałystokPogoda GdyniaPogoda CzęstochowaPogoda RadomPogoda SosnowiecPogoda ToruńPogoda KielcePogoda GliwicePogoda RzeszówPogoda ZabrzePogoda OlsztynPogoda BytomPogoda Bielsko-BiałaPogoda Ruda ŚląskaPogoda RybnikPogoda TychyPogoda Dąbrowa GórniczaPogoda Gorzów WielkopolskiPogoda PłockPogoda ElblągPogoda OpolePogoda WałbrzychPogoda Zielona GóraPogoda WłocławekPogoda TarnówPogoda ChorzówPogoda KoszalinPogoda KaliszPogoda LegnicaPogoda GrudziądzInformator o pogodzieCzy chcesz, aby na Twojej stronie internetowej ukazywała się prognoza pogody?Wyreguluj informerPogoda w Don Juanie DominikanaProwincja Monte PlataDon JuanPogoda we wszystkich zakątkach Polski, prognoza pogody od SINOPTIK}

More than 46,000 U.A.W. workers work at G.M., although not all of them are likely to turn in ballots. More than 14,000 company employees took part in the targeted strikes.

Spis treści Don Juan i Doña Anna Zosi Unrużynie 1 Don Juanie, piękny don Juanie! Kobiet znawco wspaniały i panie! Czyś ty oślepł, czyś może oszalał? Przeoczyłeś w bezmyślnym rozpędzie 5gołębicę, jakiej już nie będzie, szczęście samo w koronkowych szalach! Włoskich madonn miałeś trzysta dziewięć, w Anglii dwieście trzydzieści pięć dziewic, w Turcji hanum czterdzieści bez jednej. 10 Mimizita, Zerlina, Pasquita, któż by długą tę litanię odczytał? Wśród nich Anny szukałeś bezwiednie. Z ust czyniłeś niezamknięte rany, purpurowe, rude i różane, 15mdlejąc wsparte na zębów diamencie… Don Juanie! każdy może przysiąc, że ich miałeś w Hiszpanii nad tysiąc, więcej kobiet niż gwiazd firmamencie!… Los łaskawie patrzył na twe dzieła. 20Grzechów twoich lekkość go ujęła. Wiódł cię w kwiatach ku prawdzie porannej. Lecz spojrzałeś, nie widząc, kto ona. Przeszłeś obok, biorąc ją w ramiona, przeszłeś obok pięknej doñy Anny. 25 * Doña Anna, jak anieli rajscy, w sercu twoim nie przeczuła zdrajcy. Dar infantki rzuciła ci: życie. Więc gładziłeś ją ręką iskrową, 30powtarzając jej to, słowo w słowo, co mówiłeś Zerlinie, Pasquicie. Doña Anna — to turkawka złota, przytulona do piersi żywota… Primavera — i dotąd niczyja. 35Doñy Anny porzucać nie wolno! Wolno tylko powtarzać jej zwolna: O paloma, o paloma mia! Wolno w słodkie jej oczy ukośne patrzeć jedną, drugą, trzecią wiosnę 40i najdłuższą posyłać jej falę… Don Juanie! Wśród zabaw i wina zapomniałeś, gdzie cel i przyczyna, ach, niestety, nie wiesz, co to szaleć! Bóg ci Anny przebaczyć nie może! 45Za nią wstanie zemsty całe morze! Za nią z piersi ordery ci zedrą! Za nią ujmą się z płaczem kamienie i do piekła cię pchnie zasłużenie EL CONVIVADOR DE PIEDRA!

Don't Look Up is a 2021 American apocalyptic political satire black comedy film written, co-produced, and directed by Adam McKay from a story he co-wrote with David Sirota. It stars an ensemble cast featuring Leonardo DiCaprio, Jennifer Lawrence, Rob Morgan, Jonah Hill, Mark Rylance, Tyler Perry, Timothée Chalamet, Ron Perlman, Ariana Grande, Kid Cudi, Himesh Patel, Melanie Lynskey, Cate

francuski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński polski Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. Don JuanaDon Juanie Don Juanem Don John Lothario Don Juan Approche, Don Juan, ce n'est pas ta couleur. Chodź tu, kochasiu, Nie sądzę, aby to był twój odcień. Maintenant va planifier ta lune de miel, Don Juan. A teraz idź planować podróż poślubną, kochasiu. Notre invité écrit une biographie de Don Juan. Nasz gość pisze biografię Don Juana. Więc... Une sorte de Don Juan moderne. Coś w rodzaju współczesnego Don Juana. Ma vue se trouble, Don Juan. C'est votre écriture, Don Juan. Parfois, il récite tout le script de Don Juan DeMarco. Czasami recytuje cały scenariusz "Don Juana DeMarco". Je suis Doña Inez... la mère de Don Juan DeMarco. Jestem Dona Inez, matka Don Juana DeMarco. Un Don Juan des temps modernes. Zdumiewające. Coś w rodzaju współczesnego Don Juana. Et deux hommes qui trompent dans la Don Juan. I dwaj faceci zdradzający w pokoju Don Juana. Je vais jouer Don Juan Draper, un genre de Jon Hamm, mais vraiment très beau. Zagram Don Juana Drapera, to ktoś jak Jon Hamm, ale bardzo przystojny. Cheryl ne voulait pas décevoir Don Juan 2-3, alors elle a fait en sorte de ressembler à son avatar. Cheryl nie chciała rozczarować Don Juana 2-3, więc przebrała się za swojego avatara. Qu'allons nous lire ? Don Juan, Comtesse. Crois-moi, Don Juan, il en faut plus que ça pour faire jouir un gars. Uwierz mi, Don Juanie, trzeba trochę więcej niż doprowadzić faceta. Don Juan, on essaie de trouver une activité extrascolaire pour Ryan. Don Juanie, szukamy dodatkowego zajęcia dla Ryana. Bon, merci pour tes idées, jeune Don Juan. Je vous déduis 300 ans de punition, Don Juan, et vous donne un sommeil serein à l'insu du ciel. Skrócę twoją karę o 300 lat, Don Juanie, i dam syreni sen bez świadomości istnienia Nieba. Vous savez, j'ai peut-être pas l'air d'un don Juan, mais les politiciens... plaisent beaucoup aux femmes. Może nie wyglądam na Don Juana, ale zasadniczo polityk staje się wielki przy kobiecie. Depuis qu'on s'intéresse à la même personne, Don Juan. Interesuje nas ta sama kobieta, kochasiu. Philippe envoya en Irlande Don Juan d'Aguila et Don Diego Brochero avec 6000 hommes, et une importante quantité d'armes et de munition. Filip wysłał do Irlandii Don Juana de Aquilę i Don Diego Brochero na czele 6000 żołnierzy, wyposażonych w znaczną ilość broni i amunicji. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 232. Pasujących: 232. Czas odpowiedzi: 153 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200

9dHh.